#บทเรียนสำคัญในความผิดหวังและล้มเหลว
เราฝันว่าอยากจะเป็นอย่างนั้นอยากจะเป็นอย่างนี้
จนสุดท้าย "นี่กูเป็นใครหว่ะ ???"
ทำหนังสือก็เจ๊ง ตั้งใจจะเดินทาง 20 จังหวัดรอบอีสานรถก็พังซะก่อน บอกตรงๆแม่งโครตจะเหนื่อยจนคิดจะเลิกทำด้วยซ้ำ เพราะการที่ลงแรงลงทุนไปสุดท้ายผลที่ตอบรับกลับมามันทำให้เรารู้สึก "ผิดหวัง" แล้วยังไงหละ จะหยุดหรอ ถ้าเราคิดอย่างนั้น นี้หละคงจะเป็นความล้มเหลวที่สุดในชีวิต เราจะทิ้งทุกๆคนที่พาเราเดินทางมาถึงตรงนี้ได้ยังไง เค้าสนับสนุนมาตลอด จะหายไปดื้อๆก็คงจะเหมือนทิ้งทุกคนไว้กลางทางเพราะเราโม้มาตั้งเยอะว่าจะไปสุดขอบโลก นี้เรายังไม่ได้เริ่มต้นเราจะมาหยุดไม่ได้
สุดท้ายเราผิดหวังเพราะอะไร ยอดไลท์น้อย ยอดวิวน้อย หวังว่าสปอนเซอร์จะเข้าหรอทั้งๆที่มันไม่มีอยู่แล้ว 5555 สุดท้ายตัวเลขมันก็ทำให้เราบั่นทอน จิตใจ เพราะเราหวังมากเกินไปเพราะแบกคำว่า "บล็อกเกอร์" เอาไว้ แล้วบล็อกเกอร์ในคำนิยามของเราคืออะไร หวังเงินทอง หวังร่ำรวยหรอ ความคิดตั้งแต่การเปิดเพจนี้มาเพื่ออะไร ความทรงจำวันนั้นมันช่างเลือนรางนึกไม่ออกจริงๆ แต่ก็พอจะนึกได้คร่าวๆว่า "เพราะอยากจะให้คนอื่นได้รู้สึกอย่างที่เรารู้สึกใช่ไหม การเดินทางมันไม่ได้ใช้เงินเยอะ อยากจะไปในที่เราไม่รู้จักเพื่อจะส่งต่อความรู้สึกที่เราได้สัมผัส กับสถานที่ถ้าเราตัดความสวยงามของวิวออกไปแต่เรารู้สึกมันด้วยใจ และเข้าถึงความเป็นธรรมชาติกับสิ่งที่ไม่ได้ปรุงแต่ง"
เหนื่อยเราก็แค่พักเท่านั้นเอง
ถึงแม้ว่าสักวันหนึ่งเราจะต้องเติบโต เราจะต้องเติบโตในแบบที่เราเป็น เราก็คงหาทุนเดินทางตามความฝันกันต่อไป ถึงแม้ว่าใครจะเรียกเราว่าคนขายฝันก็ตาม เราคงต้องขายฝันจริงๆหากมันขายได้
ขอบคุณทุกๆคนที่เห็นโพสของเรานะ
#ขอบคุณที่สนับสนุนกันมาตลอด
แล้วมาเดินทางกันนะ
Search